Laatste update vanuit Bushveld
Door: Maarten
Blijf op de hoogte en volg Maarten
19 Oktober 2012 | Zuid-Afrika, Vaalwater
Nog even een korte en laatste update vanuit Bushveld. Morgen rond deze tijd zit ik in Kaapstad en begint mijn volgende avontuur. Wat zijn deze 2 maanden ongelofelijk snel omgevlogen, wat heb ik genoten en wat heb ik veel beleefd. Ook in de laatste weken is weer het een en ander gebeurd waarover ik jullie graag uitgebreid verslag wil geven.
Het weekend voordat Stephan naar Nederland zou vertrekken was er een groep van 4 Nederlands in Bushveld die allerlei activiteiten hadden geboekt. Stephan vond het goed als ik ook meeging en de Nederlandse gasten vonden het ook geen probleem. Zo ging ik na 6 weken eindelijk op mijn eerste echte safari in Zuid-Afrika en dit heeft al mijn verwachtingen overtroffen. Toen we rond een uurtje of 8 in het Welgevonden wildlife park aankwamen stond de gids al op ons te wachten. We kregen een gamedrive van 5 uur! Het was zo gaaf! Echt al die dieren in het wild is zo’n ongelofelijke ervaring. We kwamen een groep leeuwen tegen die net hadden gegeten en stonden we op een gegeven moment oog in oog met een olifant! Dat is toch wel wat anders dan een bezoekje aan de dierentuin.
De volgende dag kon ik weer met de Nederlandse stellen op stap. Stephan zette ons af bij het huis van Marmam (zelfde gids als in het Welgevonden park). Hij ging weer met ons mee als gids. Marman woont wel in een beter gedeelte van de township. Het huisje zelf stelt als nog niet veel voor, meer dan een 20m2 is het niet. Het township was echt heel indrukwekkend. Mensen wonen daar onder omstandigheden die je, je niet kan voorstellen. Zonder stromend water en elektriciteit in een klein golfplaten hutje. Het was echt heel indrukwekkend om te zien, dan realiseer je je opeens hoe goed je het in Nederland wel niet hebt. Naast de golfplatenhuisjes waren er ook stenen woningen. Deze stenen huisjes worden door de overheid gefinancieerd en de mensen in de shags wachten totdat ze in zo’n huisje kunnen. Nu is er alleen 1 probleem. Toen de mensen hoorden van de gratis huizen zijn ze massaal naar de township gekomen (wonen nu 1.2 miljoen mensen). Er zijn nu dus veel meer shags dan dat er geld is om genoeg stenen huisjes te bouwen.
Het is wel heel raar om door zo’n township te wandelen. Want eigenlijk kijk je gewoon naar de armoede van andere. Daar had ik het vooral in het begin ook wel een beetje moeilijk mee. Ik voelde me echt bezwaard om alles uitgebreid te bekijken en foto’s te nemen! Maar de mensen die in het township wonen doen daar helemaal niet moeilijk over en vinden het eigenlijk alleen maar leuk dat je foto’s maakt. Zodra ze de camera zien verschijnt er een grote glimlach op de meeste gezichten en staan ze klaar voor de foto. Heel bijzonder! Maar toch bleef het een heel raar gevoel. Je voelt je schuldig dat eigenlijk gewoon naar die armoede van de mensen kijkt maar aan de andere kan wil je het allemaal ook maar wat graag zien en meemaken. De vrouw van Marman had bij terugkomst voor ons traditionele Afrikaanse lunch gemaakt. Je raadt het al het was weer pap met vlees.
De 2 weken dat Stephan weg was en ik de leiding in Bushveld had is er eigenlijk niet zo veel gebeurd. Alles liep gewoon door zoals het ging voordat Stephan wegging. Zo kwamen de kinderen van het schooltje ook deze weken weer tennissen en zwemmen en at ik weer elke dag pap. Ik hoopte dat er gasten zouden komen in de weken dat ik de leiding had maar de 2 stellen die zouden komen zeiden helaas op het laatste moment af. Voor ik het wist was Stephan alweer terug in Zuid-Afrika, zat ik naar de foto’s van Nederland te kijken en moest ik beginnen met inpakken.
Gister heb ik trouwens nog een ontzettend leuke en bijzondere dag beleefd. Toen ik afgelopen dinsdag naar het schooltje reed om de kinderen op te halen zag ik dat er naast de school ook een crèche was. Het leek mij heel erg leuk om hier een dagje mee te lopen en ik heb toen de stoute schoenen aangetrokken en gewoon gevraagd of ik donderdag langs kon komen om een dagje te helpen. De 4 vrouwen die hier werkte vonden het alleen maar leuk. Het werken op de crèche was echt geweldig. Toen ik daar donderdag aankwam kwamen al de kinderen naar mij toe rennen om met mij te spelen. Een paar herkende ik nog van de groep kinderen waar al een keer eerder mee had gevoetbald. Het gaf echt zo’n film idee. Eerst heb ik geholpen met baby’s eten te geven en daarna ben ik met alle kinderen gaan spelen. De crèche ziet er trouwens heel goed uit. Deze wordt gesponsord door de eigenaar van de farm en alles is echt perfect. Ze hebben veel speelgoed en educatieve dingen. Nadat ik met de kinderen had gespeeld gingen de hele kleintje slapen en de wat grotere kregen les. Ik hielp een van de vrouwen die daar werkt met koken en kon ondertussen overal een kijkje nemen. Het was zo ontzettend leuk. De wat oudere kinderen gingen liedjes voor mij zingen en probeerde zich voor te stellen in het Engels. Ook kwamen ze allemaal naar mij toe als ze hun werkje af hadden om te laten zien wat ze hadden geleerd. Echt super leuk, voelde mij helemaal op mijn plek. Je ziet bij de hele kleine kindjes dat ze soms nog wel een beetje bang zijn omdat je er anders uit ziet dan de rest (je bent blank). Maar dat verdwijnt eigenlijk vrij snel en dan willen ze alleen maar met je spelen. Voor dat ik het wist was het alweer 1 uur en kwam John mij ophalen om naar het schooltje te gaan om de kinderen op te pikken. Zo zie je maar wat je kunt bereiken door gewoon aan te kloppen en te vragen of je mag helpen.
Het is wel heel raar om hier nu weg te gaan. Je bouwt toch een bepaalde band op met de mensen die hier werken en ik moet toegeven dat ik het allemaal best wel ga missen. Maar ik heb daarentegen ook weer super veel zin om een nieuw avontuur in Kaapstad te beginnen. Het enige minpuntje is dat het nu in Kaapstad regent, daar heb ik niet echt op ingepakt haha!
Het weekend voordat Stephan naar Nederland zou vertrekken was er een groep van 4 Nederlands in Bushveld die allerlei activiteiten hadden geboekt. Stephan vond het goed als ik ook meeging en de Nederlandse gasten vonden het ook geen probleem. Zo ging ik na 6 weken eindelijk op mijn eerste echte safari in Zuid-Afrika en dit heeft al mijn verwachtingen overtroffen. Toen we rond een uurtje of 8 in het Welgevonden wildlife park aankwamen stond de gids al op ons te wachten. We kregen een gamedrive van 5 uur! Het was zo gaaf! Echt al die dieren in het wild is zo’n ongelofelijke ervaring. We kwamen een groep leeuwen tegen die net hadden gegeten en stonden we op een gegeven moment oog in oog met een olifant! Dat is toch wel wat anders dan een bezoekje aan de dierentuin.
De volgende dag kon ik weer met de Nederlandse stellen op stap. Stephan zette ons af bij het huis van Marmam (zelfde gids als in het Welgevonden park). Hij ging weer met ons mee als gids. Marman woont wel in een beter gedeelte van de township. Het huisje zelf stelt als nog niet veel voor, meer dan een 20m2 is het niet. Het township was echt heel indrukwekkend. Mensen wonen daar onder omstandigheden die je, je niet kan voorstellen. Zonder stromend water en elektriciteit in een klein golfplaten hutje. Het was echt heel indrukwekkend om te zien, dan realiseer je je opeens hoe goed je het in Nederland wel niet hebt. Naast de golfplatenhuisjes waren er ook stenen woningen. Deze stenen huisjes worden door de overheid gefinancieerd en de mensen in de shags wachten totdat ze in zo’n huisje kunnen. Nu is er alleen 1 probleem. Toen de mensen hoorden van de gratis huizen zijn ze massaal naar de township gekomen (wonen nu 1.2 miljoen mensen). Er zijn nu dus veel meer shags dan dat er geld is om genoeg stenen huisjes te bouwen.
Het is wel heel raar om door zo’n township te wandelen. Want eigenlijk kijk je gewoon naar de armoede van andere. Daar had ik het vooral in het begin ook wel een beetje moeilijk mee. Ik voelde me echt bezwaard om alles uitgebreid te bekijken en foto’s te nemen! Maar de mensen die in het township wonen doen daar helemaal niet moeilijk over en vinden het eigenlijk alleen maar leuk dat je foto’s maakt. Zodra ze de camera zien verschijnt er een grote glimlach op de meeste gezichten en staan ze klaar voor de foto. Heel bijzonder! Maar toch bleef het een heel raar gevoel. Je voelt je schuldig dat eigenlijk gewoon naar die armoede van de mensen kijkt maar aan de andere kan wil je het allemaal ook maar wat graag zien en meemaken. De vrouw van Marman had bij terugkomst voor ons traditionele Afrikaanse lunch gemaakt. Je raadt het al het was weer pap met vlees.
De 2 weken dat Stephan weg was en ik de leiding in Bushveld had is er eigenlijk niet zo veel gebeurd. Alles liep gewoon door zoals het ging voordat Stephan wegging. Zo kwamen de kinderen van het schooltje ook deze weken weer tennissen en zwemmen en at ik weer elke dag pap. Ik hoopte dat er gasten zouden komen in de weken dat ik de leiding had maar de 2 stellen die zouden komen zeiden helaas op het laatste moment af. Voor ik het wist was Stephan alweer terug in Zuid-Afrika, zat ik naar de foto’s van Nederland te kijken en moest ik beginnen met inpakken.
Gister heb ik trouwens nog een ontzettend leuke en bijzondere dag beleefd. Toen ik afgelopen dinsdag naar het schooltje reed om de kinderen op te halen zag ik dat er naast de school ook een crèche was. Het leek mij heel erg leuk om hier een dagje mee te lopen en ik heb toen de stoute schoenen aangetrokken en gewoon gevraagd of ik donderdag langs kon komen om een dagje te helpen. De 4 vrouwen die hier werkte vonden het alleen maar leuk. Het werken op de crèche was echt geweldig. Toen ik daar donderdag aankwam kwamen al de kinderen naar mij toe rennen om met mij te spelen. Een paar herkende ik nog van de groep kinderen waar al een keer eerder mee had gevoetbald. Het gaf echt zo’n film idee. Eerst heb ik geholpen met baby’s eten te geven en daarna ben ik met alle kinderen gaan spelen. De crèche ziet er trouwens heel goed uit. Deze wordt gesponsord door de eigenaar van de farm en alles is echt perfect. Ze hebben veel speelgoed en educatieve dingen. Nadat ik met de kinderen had gespeeld gingen de hele kleintje slapen en de wat grotere kregen les. Ik hielp een van de vrouwen die daar werkt met koken en kon ondertussen overal een kijkje nemen. Het was zo ontzettend leuk. De wat oudere kinderen gingen liedjes voor mij zingen en probeerde zich voor te stellen in het Engels. Ook kwamen ze allemaal naar mij toe als ze hun werkje af hadden om te laten zien wat ze hadden geleerd. Echt super leuk, voelde mij helemaal op mijn plek. Je ziet bij de hele kleine kindjes dat ze soms nog wel een beetje bang zijn omdat je er anders uit ziet dan de rest (je bent blank). Maar dat verdwijnt eigenlijk vrij snel en dan willen ze alleen maar met je spelen. Voor dat ik het wist was het alweer 1 uur en kwam John mij ophalen om naar het schooltje te gaan om de kinderen op te pikken. Zo zie je maar wat je kunt bereiken door gewoon aan te kloppen en te vragen of je mag helpen.
Het is wel heel raar om hier nu weg te gaan. Je bouwt toch een bepaalde band op met de mensen die hier werken en ik moet toegeven dat ik het allemaal best wel ga missen. Maar ik heb daarentegen ook weer super veel zin om een nieuw avontuur in Kaapstad te beginnen. Het enige minpuntje is dat het nu in Kaapstad regent, daar heb ik niet echt op ingepakt haha!
-
19 Oktober 2012 - 13:59
Anja (Tante Maarten):
Wat hebben we weer genoten van je reisverslag!! De foto's geven een mooi beeld weer, vooral de "slaapzaal" op de creche vind ik geweldig! Al die kleine kindertjes die zo lekker liggen te slapen. Aan dit avontuur is nu een eind gekomen en ben je klaar voor Kaapstad. Wij reizen in je verhalen graag met je mee!
Goede reis Maarten en neem je "pluutje"mee :-)
Liefs van ons!
Anja en Rob -
19 Oktober 2012 - 14:29
Joor:
Vette foto's. Wat mooi dat je gewoon een dagje mocht meedraaien in die creche. Je kunt je helemaal voorstellen hoe mooi het is als die kids meteen zo naar je toe komen en laten zien wat ze hebben gemaakt of geleerd. Hoe snel kleine kinderen je kunnen accepteren! :-D Heb je nog wat managementvaardigheden geleerd of helemaal niet doordat er geen gasten kwamen? Ben alweer benieuwd naar je nieuwe ervaringen in het project!
x -
19 Oktober 2012 - 15:48
Danielle De Ruwe:
Heeeel nice die foto's Maart! Kicken die wilde beesten en schattig die mini afrikaantjes ;). Hoop dat je het naar je zin hebt in Kaapstad! x -
19 Oktober 2012 - 19:34
Herma:
ha die maarten je ziet er goed uit het afrikaanse leven doet je goed.je zult in kaapstad in een heel andere
wereld terecht komen.maar zeker niet minder mooi.
kijken alweer uit naar je nieuwe avonturen.leuk dat je ook nog even op de creche kon zijn.
fijne tijd in kaapstad. -
19 Oktober 2012 - 22:51
Annemiek Tubbing:
Geweldig Maarten! Weinig te managen, maar je kan zo het papaschap in :-) Ja, triest die shags, maar die mensen weten wel wat belangrijk is en schamen zich er niet voor. Dat is hier anders. Goed om van te leren. Prachtig die leeuwin met rode snor. Lekker gnoetje zeker. Ik heb in 2 dagen tijd heel snel mijn printversies van de Argentinië reis besteld. Er gold namelijk tot gisteren 40% herfstkorting (nu 25%) maar waarschijnlijk weinig bespaard, want ik heb niet meer gekeken of er niet te veel foto's opstonden. Dat heeft geresulteerd in 2 boeken van ruim 100 pag per deel. Heel veel leesplezier dus. Jij zal dat ook absoluut een leuk idee vinden en wat het leukste is: je kunt het kado krijgen. Dus alle genieters van de verhalen van Maarten geven we hem dat kado? Afgesproken. Is Maarten extra gemotiveerd om nog meer mooie verhalen te schrijven, want voorlopig zijn zijn avonturen nog niet voorbij. Kaapstad en straks met Gidion trekken. Het was trouwens erg leuk om Stephan hier te spreken. Hij had het koud: dikke truien aan en het was ook erg nat. Fijn dat het ook in Bushfeld geregend heeft. Goed voor het gras. Maarten, heel veel plezier en het is hier net zo warm en nat als in Zuid Afrika! Hartelijke groeten Annemiek -
19 Oktober 2012 - 22:53
Annemiek Tubbing:
P.S. mijn fotootje staat er nu bij. Komt zeker dat ik de afgelopen 2 dagen voor het eerst van het nieuwe systeem gebruik heb gemaakt. Weet je tenminste wie ik ben ;-) en trouwens je hebt de tennisslag weer te pakken. Ik wil ook les van je. -
28 Oktober 2012 - 18:38
Bas En Gonny:
Hoi Maarten,
Ja... de tijd vliegt als je het naar je zin hebt. Leuk dat je in de crèche hebt geholpen. Leuk om te zien hoe dat daar gaat. We zijn nu al benieuwd naar de verhalen uit Kaapstad. Heel veel plezier daar!!
Gr.
Gonny -
02 November 2012 - 17:35
Marga:
Wat heb je het weer mooii verteld allemaal! Geweldig die kindjes op de creche!!
Ben benieuwd naar je verhaal uit Kaapstad.
Een late reaktie ,maar was even druk en nog een weekendje naar Praag geweest tussendoor.
Maarten veel plezier in Kaapstad.
Liefs uit Maarn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
