Road trip!

En dan zit je stage er alweer op! De laatste week is ook weer voorbij en nu zijn de 6 weken stage over. Een leuke een leerzame tijd het, waar ik veel ervaringen heb opgedaan en veel aardige mensen heb ontmoet! Het vervelende is dat ik nu nog een Engels talig verslag voor de studie moet schrijven haha! Maar goed als dat alles is!

De laatste week stond vooral in het teken van het aids-concert door de kinderen van Woodside. Dit concert vond plaats op zaterdag en dit was mijn allerlaatste dag, een geluk dus. De hele week zijn we bezig geweest met oefenen, oefenen en oefenen. Je moet je voorstellen dat de kinderen vrijwel niks kunnen dus wanneer ze mee kunnen bewegen met een tamboerijn op de muziek is dit al heel wat. Het concert was echt een groot succes alle kinderen hadden er ontzettend veel zin in en deden super goed hun best en er zaten uiteindelijk alleen maar trotse ouders in het publiek! Super leuk om de kinderen zo te zien genieten van de aandacht!

De zondag erna was wel een hele vreemde dag. Want aan de ene kant moet je iedereen met wie je de afgelopen 6 weken heel erg veel bent omgegaan en een band hebt opgebouwd gedag zeggen maar aan de andere kant ben je ook heel erg blij dat het zo ver is omdat mijn vader naar Zuid-Afrika komt en ik kan beginnen met de grote reis. Het was wel lastig om alle mensen gedag te zeggen. Ik was dinsdag nog met mijn vader langs Woodside gegaan om hem ook even te laten zien hoe het er daar aan toe ging. Maar dat was dan ook gelijk het moment dat ik echt afscheid moest nemen van de bewoners en de staf. Ik had het wel echt heel moeilijk met het gedag zeggen van de kinderen. Vooral met mijn maatje Inathi, wat ga ik hem missen. Toen ik binnenkwam was hij eerst heel boos omdat ze hadden verteld dat ik weg zou gaan en hij vond dit niet leuk. Maar toen ik echt ging begon hij toch te huilen. Wat is het toch jammer dat Zuid-Afrika zo ver weg is want het liefst had ik hem nog even elke dag een bezoekje willen brengen. Hij was gewoon echt een broertje voor mij geworden. Maar het betekent wel dat ik wat voor hem beteken en dat was precies het doel van mijn vrijwilligerswerk. En wie weet, tot ziens hoeft niet voor altijd te zijn!

Toen ik samen met mijn vader wegreed van Woodside kon de road trip dan toch echt beginnen. Elke dag maken we veel dingen mee en doen we veer ervaringen op. De trip begon met een paar dagen de hotspots van Kaapstad bekijken. Zo zijn we naar Robbeneiland gegaan. Dit was heel erg interessant en indrukwekkend. Je kan het je niet voorstellen in wat voor barre omstandigheden de gevangenen hier hebben geleefd. Maar persoonlijk had ik er wel meer van verwacht, het was zeker indrukwekkend maar eigenlijk minder indrukwekkend dan ik van te voren had verwacht. Misschien kwam dat ook wel door de gids omdat we overal maar een paar minuten hadden en ik eigenlijk helemaal niet op mijn gemak kon kijken. Desalniettemin was het zeer interessant. Robbeneiland is trouwens een stuk groter dan gedacht. Er is naast de gevangenis ook een heus dorp op het eiland.

Verder hebben we in de afgelopen dagen een struisvogel boerderij bezocht. We kregen hier een leuke rondleiding en de gids wist ons veel te vertellen over de struisvogels. Daar heb ik ook de mogelijkheid gekregen om de struisvogels te voeren en er op te rijden. Dit laatste was trouwens een stuk moeilijker dan ik dacht. Van te voren dacht ik; dat doe ik wel even maar dat viel dus erg tegen. Na niet meer dan 4 seconden lag ik er alweer af, haha! Een ervaring rijker en een illusie armer zullen we maar zeggen. Na de struisvogelboerderij gingen we naar het Buffeldrift gamereserve om eigenlijk gewoon wat te drinken. We hadden gehoord dat je daar namelijk een ontzettend mooi uitzicht vanaf het restaurant had. Toen we daar aankwamen zagen we allemaal informatie over olifant rijden en kregen we daar best wel zin in. Dus gingen we vragen of dat mogelijk was en we hadden geluk. Het olifant rijden was echt zo ontzettend gaaf. En wat zijn de olifanten groot en sterk. We deden met de olifanten een safari door het park en zagen dus ook nog een heleboel andere dieren, waaronder nijlpaarden! Nadat we een stuk hadden gereden mochten we ze ook nog voeren! Dan lijken die grote olifanten toch een stukje minder gevaarlijk en aaibaarder dan dat ze in werkelijkheid zijn.

Ook hebben we in de eerste week Tsitsikamma bezocht. Daar sliepen we in een ontzettend grappig hutje strak aan de zee. We werden wakker door het geluid van de golven, niet verkeerd al zeg ik het zelf. Tsitiskamma is een soort van “rainforest” en komt uit in de zee. Dus het ene moment loop je tussen de lianen in het bos en het andere moment sta je aan de voet van een baaitje. Heel fraai!

Nadat we 2 dagen in Tsitsikamma waren geweest en hier veel hadden gezien reden we door naar Addo Elephant Park. We kwamen rond een uurtje of 12 aan in het park en waren de poort nog geen 20 meter door of er stond al een kudde olifanten voor onze neus. Wat een geweldig gezicht om deze beesten gewoon rond je auto de weg over zien steken. Ergens ook wel een beetje spannend hoor! Het mooiste was nog wel dat bij het vallen van de avond toen we toevallig nog een laatste rondje door het park reden en we opeens aan alle kanten werden ingehaald door olifanten. In totaal klom er een kudde van meer dan 30 olifanten gezamenlijk de berg op en op de achtergrond ging de zon langzaam onder echt prachtig! Zoals jullie misschien wel kunnen voorstellen een beeld wat je nooit meer zal vergeten.

Op het moment zitten we in een guesthouse in Durban. De weg hier naartoe was ook een hele belevenis. Het was een heuvelachtige rit en na elke heuvel moest je uitkijken of je niet per ongeluk een hond, geit, koe of paard aanreed die gewoon langs te weg wandelen, haha! Maar we zijn veilig aangekomen! Morgen trekken we de bergen in voor een dagtripje, ben benieuwd wat dat ons gaat brengen!